Rensen vanaf het begin zien groeien

Lucien in overleg met collega Annette

Als er iemand Rensen van vrijwel het prille begin heeft zien groeien naar zo'n negentig mensen, dan is het Lucien wel. Hij is één van de medewerkers die het langst bij Rensen werkt. Verhuizingen, uitjes, wisselende functies, Lucien heeft het allemaal meegemaakt. “Ik heb zelfs nooit een andere werkgever gehad”, lacht hij.

In 1985 meldde Lucien zich voor een stage bij een woonhuis in Uden. Dat was al anders dan verwacht. Vervolgens kon hij zich nog net voorstellen, toen door plotselinge familieomstandigheden, Lucien binnen een uur alleen achterbleef.  “Zo goed en kwaad als het ging beantwoordde ik telefoontjes. Die aftrap van mijn stage zal ik nooit vergeten.” Het begin was heftig en onverwacht, maar de stage zelf beviel goed. “Het was heel gemoedelijk. Tussen de middag aten we gewoon mee aan tafel. Ik had er een geweldige tijd.”

1987

Dat was wel anders tijdens zijn tweede stage. “Ik kwam bij een groot internationaal bedrijf, maar dat was niets voor mij. Mensen stonden vlak voor einde werktijd al met hun kaart bij de prikklok. Ik was blij toen ik daar klaar was.” Lucien ging terug naar school en vlak voor zijn eindexamens belde John Rensen of hij niet bij hem wilde komen werken. “De banen lagen toen niet voor het oprapen, dus ik hoefde er niet lang over na te denken.” Zo startte Lucien in 1987 officieel bij Rensen.

“Het mooie van Rensen was dat ik steeds naar een andere functie kon overstappen. Ik ben ombouwer geweest, heb kasten in bedrijf gesteld, was tekenaar en projectleider uitvoering en service.” Sinds kort is Lucien manager service. Een functie die hij niet verwacht had te krijgen, maar waar hij apetrots op is. “Als je me twee jaar geleden had gezegd dat ik in het managementteam zou zitten, dan had ik dat nooit geloofd. Ik ben ook niet meer de jongste, dus ik ben heel blij met deze kans.”

Steeds een nieuwe uitdaging

Het is echt een functie waar hij zijn ei in kwijt kan. “Er is veel werk te verzetten. Zo wil ik de processen herzien en verder optimaliseren. En ik wil kijken hoe we ons nog meer kunnen richten op de klant. Wat wil die en hoe kunnen wij daar zo goed mogelijk aan voldoen. Dat doe ik niet allemaal in één keer hoor,” lacht hij. “Het gaat in stapjes. Alles tegelijk gaat niet.” Om zijn rol goed te kunnen vervullen, zoekt hij ook een nieuwe projectleider service. “Nu combineer ik mijn nieuwe functie met die van projectleider, maar met hopelijk binnenkort een nieuwe leuke collega, ga ik vol aan de bak.”

Lucien heeft er duidelijk zin in. “Het is superdruk, maar wel druk in de zin dat ik er energie van krijg. Zelfs thuis voor de televisie bedenk ik nog dingen, maar dat vind ik leuk. Ik wil dat ook, nu zit het in mijn koppie. In het verleden heb ik dat ook gehad bij een nieuwe uitdagende functie. Ik denk ook dat dat de reden is, wat mij bij Rensen heeft gehouden. Er was steeds een nieuwe leuke uitdaging.”

Mensen echt zien

Ondanks dat hij houdt van een klein bedrijf, juicht Lucien de groei van Rensen toe. “Het bedrijf heeft dit nodig. We moeten er ook niet bang voor zijn om te groeien. Ik ben hooguit bang dat we straks niet meer in dit pand passen”, lacht hij. Lol met collega’s heeft hij ook nog steeds, al geeft Lucien wel toe, dat je de tijd moet nemen om nieuwe mensen te leren kennen en welkom te heten. “Ik wil mensen echt zien. Op mijn eigen afdeling gaat dat vanzelf, maar ik wil dat ook bij de andere afdelingen zoveel mogelijk doen.”

Pilsje

Gevraagd naar bijzondere momenten, komt er als vanzelf een warme glimlach op zijn gezicht. “Er zijn zoveel mooie herinneringen. Bijvoorbeeld even met John een pilsje drinken en dan weer naar huis. Of het weekend dat we met z’n allen in een huis in Spa zaten. John en Tiny kookten voor ons en het was perfect tot we in de avond merkten dat de verwarming vanaf een bepaalde tijd automatisch uitging. Maar wat verwacht je als je allemaal technici in een huis stopt? Dus wij met een paar man naar de technische ruimte en natuurlijk hebben wij dat wel even geregeld.” Verdrietige momenten waren er ook, zoals het overlijden van vier collega’s in korte tijd. “Ik weet nog precies waar ik was toen ze me belden.” Lucien is even stil. Dan kijkt hij weer op. “Ik kan me ook herinneren dat we met veel pijn en moeite een verdeelkast hadden gemaakt. Een collega zou die plaatsen. Bleek de kast uit de kraan gevallen. Het ding lag in duizend stukken op de grond en konden we opnieuw beginnen. En ik weet ook nog toen we met z’n allen…”