"Onze deuren staan altijd open"

Begonnen John en Tiny Rensen in 1983 hun bedrijf op een slaapkamer, in 2000 was het gegroeid naar een onderneming met veertig mensen in het pand waar Rensen nog steeds zit. Nog altijd groeide Rensen door en wéér was het pand te klein, vertelt financieel directeur Ronald Beumer. Dit keer volgde geen verhuizing, maar werd er in 2006 een extra verdieping op gebouwd. “Voorlopig is dit nog groot genoeg”, lacht Ronald.

Vrijdagmiddagborrel
Ronald kent het bedrijf door en door. In 1995 kwam hij binnen om Rensen aan het ISO 9001 en VCA**-certificaat te helpen. Lang verhaal kort, Ronald was bij Rensen op zijn plek en in 2005 werd hij er financieel directeur. “Rensen was een echt familiebedrijf”, vertelt Ronald. “Het personeel was hecht en het ergste wat je bij Rensen kon doen, was niet aanwezig zijn op de vrijdagmiddagborrel.”

Maar met de groei van Rensen, veranderde toch het een en ander. “We hadden al een vestiging in Hoogeveen en met meer mensen in dienst, moest het professioneler. Daarmee bedoel ik vooral meer structuur en bijvoorbeeld een lange termijn visie.” Sinds drie jaar is de vestiging van Hoogeveen verhuisd naar Lelystad en is er een vestiging in Kerkrade bijgekomen. Dat Rensen inmiddels vijfenzeventig mensen in dienst heeft, maakt het lastig om van iedereen te verwachten bij de borrel te zijn op vrijdag. “Maar,” verzekert Ronald, “die borrels zijn er nog steeds en iedereen is welkom.”

Prettige sfeer
Want wat niet is veranderd bij Rensen, is de informele en prettige sfeer. “Natuurlijk hebben we dus die borrels en onze feestjes. Legendarisch is bijvoorbeeld de kerstborrel in de werkplaats waar technisch directeur Michel van der Leest elk jaar los gaat met aankleding en een dj-set. Maar voor mij zijn het vooral de dagelijkse dingen die typerend zijn voor Rensen. Deuren die altijd openstaan, geregeld taart, kletsen over dingen als voetbal. Het verloop bij Rensen is laag. Mensen blijven lang bij ons werken, dat vind ik veelzeggend. En ook al werken we hard, het voelt voor mij niet als werken.”

Tegenslagen kende Rensen ook. “In 2018 hebben we een rotjaar gehad”, vertelt Ronald. “In dat jaar overleden vier medewerkers. Dat heeft er bij iedereen enorm ingehakt.” Met een zucht gaat hij verder. “Het was verschrikkelijk en nog steeds staan hun foto’s in de kantine. Tegelijk heeft het de onderlinge band tussen onze medewerkers verder versterkt.” Dan glimlacht Ronald. “We hebben nog steeds contact met de nabestaanden. Ook dat vind ik belangrijk, dat het niet verwatert.”

Nerfpistoolgevechten
En toen kwam corona. Het was een spannende en onzekere tijd, maar bij Rensen probeerden we er het beste van te maken. “We stonden in een pauzestand, want vanwege de lockdown konden we veel werk niet doen”, zegt Ronald. “Met ongeveer tien collega’s waren we op kantoor en het voelt gek om te zeggen, maar het was heel gezellig. Omdat kinderen niet naar school konden, kwamen zij ook hier. We hadden nerfpistoolgevechten door het hele pand en aten worstenbroodjes.” Toch is Ronald blij dat de periode van lockdowns voorbij is. “Gelukkig hebben we al ons personeel kunnen behouden.”

Op de vraag waar Rensen over veertig jaar staat, begint Ronald te lachen. “Ik kan wel zeggen dat we dan tweehonderd mensen in dienst hebben, maar in onze branche zijn die nauwelijks te vinden. Wel hoop ik dat we de komende jaren kunnen doorgroeien naar een bedrijf met honderd man personeel.” Dat is overigens geen doel, voegt Ronald eraan toe. “We willen loyaal en betrouwbaar blijven richting onze relaties en klanten. We willen de continuïteit van het bedrijf in stand houden en wat ik heel belangrijk vind, is dat we de losse, relaxte sfeer die ons kenmerkt behouden.”

Feest
Maar eerst gaat er gefeest worden. “We gaan goed vieren dat we veertig jaar bestaan”, vertelt Ronald. “Ik weet alleen niet precies hoe, want Michel, die het jubileumfeest organiseert, houdt alles strikt geheim. Maar los van alle collega’s, hoop ik veel oud-collega’s te zien en lekker te kunnen dansen.”