Een echte Rensenman

“Ik werk hier pas twee jaar”, vertelt Sven, projectleider Kortlopende Projecten. “Maar laatst, bij een etentje, zei mijn collega dat ik een echte Rensen-man ben. In het begin voelde ik dat niet zo, maar inmiddels zit ik hier helemaal op mijn plek.”

Rijst natuurlijk de vraag: wat is een echte Rensen-man? Sven begint te lachen en denkt even na. “Recht voor z’n raap. Dat geeft nog wel eens pittige overleggen waarbij ik dan zeg: hee jongens, we hebben allemaal Rensen op ons shirtje staan.” Maar een Rensen-man is meer dan alleen direct zijn. Volgens Sven is een Rensen-man ook iemand die niet weggaat voordat iets goed werkt. “Bij andere werkgevers merkte ik, dat als het werk voor tachtig procent gedaan was en de uren waren op, dan was het klaar en gingen we naar een volgende klus. Maar voor mijn gevoel was het daardoor nooit af en had ik niet het idee dat een klant echt tevreden was. Rensen is misschien niet de goedkoopste en het kan ietsje langer duren, maar je hebt altijd een goed resultaat. En dat lees ik ook terug in de tevredenheidsonderzoeken van klanten”, glundert hij.

Wat zou je willen?

Toch was het in het begin even zoeken voor Sven. “Commercieel directeur Ruud Cuppé had mij al eerder gevraagd, maar ik zat pas net in de regeltechniek. Ik wilde eerst het vak goed leren en kennis opbouwen. Voor mij is Rensen een van de top-bedrijven in regeltechniek van Nederland. Eerlijk gezegd, durfde ik toen niet zo goed. Een paar jaar later vroeg Ruud mij weer en dat was voor mij een goed moment.” Sven ging bij Rensen aan de slag als projectleider, maar al snel voelde het niet goed. “Ik zag al die busjes in de ochtend wegrijden en wilde ook naar buiten, naar klanten. Inmiddels kon ik terug bij mijn oude werkgever, maar tegelijk wilde ik niet weg bij Rensen. Ik ben naar technisch directeur Michel van der Leest gegaan en heb daar alles uit de doeken gedaan. Hij was blij dat ik bij hem had aangeklopt en zijn eerste vraag was: wat zou je willen?”

Samen met Michel besprak Sven waar hij gelukkiger van zou worden en ging in een nieuwe functie aan de slag. Het was een goede stap; toch veranderde Sven opnieuw snel van functie. Deze keer was het niet zijn eigen initiatief, maar dat van collega Roy. Hij had gezien wat Sven kon en wilde hem graag als directe collega voor kortlopende projecten. “Roy kan bij een klant binnenkomen en ongezien alles ombouwen. Ik ben juist weer goed in Cloud en ICT-zaken en dat bleek een prima combinatie. En zo belandde ik in een perfecte baan”, lacht Sven. “De ene dag heb ik een overleg met collega’s of met klanten en het andere moment sta ik met een schroevendraaier in de hand regelkasten om te bouwen.”

Boerenjongens

Sven is blij dat hij bij Rensen is gebleven. “Je moet hier niet binnenkomen met veel blabla. Er zijn mensen die hier al twintig, dertig jaar werken en echt weten waar ze over praten. Als je dan binnenkomt met een houding dat het anders moet, tja, dan krijg het je wel te horen. Jezelf een beetje bewijzen bij binnenkomst, moet je wel,” zegt Sven, “maar als je eenmaal hebt laten zien wat je kunt, dan ben je meer dan binnen. Ik heb best wel wat collega’s zien komen en weer gaan, maar de mensen die blijven, passen hier echt.” Sven peinst er ook niet over om weg te gaan. “Dit is echt het eerste bedrijf waar ik werk, waar ik geen drempel voel richting de directie. Een eerdere werkgever vertelde mij toen ik voor hem ging werken, dat er geen drempel was, maar ik ervaarde dat wel zo. Hier zijn het net zulke boerenjongens als wij.”

Wat echt indruk op Sven heeft gemaakt, is de keuze van collega’s voor collega’s. “Een tijdje terug had de directie gezegd dat de eerste paar collega’s die een target met een bepaald bedrag zouden behalen, een bon kregen voor een luxe etentje voor twee personen”, legt Sven uit. “Dat bleek te werken en er werden enkele bonnen vergeven. Maar de collega’s die zo’n bon hadden, hebben toen tegen de directie gezegd dat ze dat liever met hun collega’s wilden vieren. Waar zie je dat?” Toch moet je bij Rensen wel enorm opletten, merkt Sven lachend op. “Met al die etentjes, elke week worstenbroodjes en heel vaak taart, ben ik maar liefst vijf kilo aangekomen sinds ik hier werk!”